ಅರ್ಥವಾಗದೆ ಹೋದವರು...(ಪುಟಾಣಿ ಕತೆ-3)

"ಇಷ್ಟು ವರ್ಷ ಪರಿಚಯವಿದ್ದರೂ ನೀನಿನ್ನೂ ಅರ್ಥವಾದದ್ದು ಅಲ್ಪ-ಸ್ವಲ್ಪ ಕಣೋ" ಎಂದಳು ಆಕೆ.
ಆತ ಸುಮ್ಮನೆ ನಕ್ಕ.
ತನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ತಾನೇ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಒಂಥರಾ ಹೇಸಿಗೆ. ಮಾತಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದೆಲ್ಲ ಅತ್ಯಂತ ಸುಂದರ ಕಥೆಯ ಬರ್ಬರ ಅಂತ್ಯ ಅಂತನ್ನಿಸಿತ್ತು ಆತನಿಗೆ, ಅನೇಕ ಬಾರಿ.
ಆಕೆ ಹೊರಟು ನಿಂತಳು.
ಸಂಜೆ ಕೆಂಪಾಯಿತು.

ಒಂದು ದಿನ:
"ಆತ ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ. ಸಾಯಲು ಇನ್ನು ಕೆಲವೇ ಕ್ಷಣ" ಹಾಗಂತ ಸುದ್ದಿ ಸಿಕ್ಕಿತು, ಆಕೆಗೆ.
ಓಡೋಡಿ ಬಂದಳು.
ಆತನ ಸ್ಥಿತಿ ನೋಡಿ ಆಕೆಯ ಕಣ್ಣುಗಳು ಮಂಜು, ಮಂಜು.
ದುಃಖವನ್ನು ತಡೆ ಹಿಡಿಯುತ್ತಾ, ಆತನ ತಲೆ ನೇವರಿಸಿದಳು.
ಕಣ್ಣ ಹನಿಗಳು ಸಾಲಾಗಿ ಆತನ ಕೈಯ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದವು.
ಆತನಿಗೆ ಅದೇನನ್ನಿಸಿತೋ ಏನೋ.
ತುಂಬ ಅಕ್ಕರೆಯಿಂದ ಒಂದೊಂದೇ ಹನಿಗಳಿಗೆ ಮುತ್ತಿಡುತ್ತಾ ಹೋದ.
ನಿಟ್ಟುಸಿರಿನೊಂದಿಗೆ ಆಕೆ ನಕ್ಕಳು.
ಆತನ ಕಣ್ಣು ಮಂಜು,ಮಂಜು!!